Otwieram oczy
Lecz zaraz znów muszę je zamknąć
Ruszam w drogę
W drogę tam, gdzie kiedyś już byłem
Połyka mnie
Pochłania jakby we mgle
Wykręcam się
By skinąć światu głową
Otwórz drzwi bym mógł wejść do środka
Zamykam oczy
Muszę znaleźć miejsce gdzie mógłbym się ukryć
Gdy biorę to, drżę
Niech zacznie się zabawa
Im wyżej jesteś
Tym dłużej spadasz
Im dłuższy spacer
Tym dalej musisz się czołgać
Moje ciało, moja świątynia
Która lekko się przechyla
Otwórz drzwi, wejdź do domu...
Śnię o tym samym każdej nocy
Widzę wolność w zasięgu wzroku
Bez zamkniętych drzwi i okien
Bez rzeczy zastraszających mój umysł
Usuwając wszelkie przeszkody
Dopadł mnie obłęd
Którego nie potrafię powstrzymać
A stukająca coraz głośniej agresja
Zamienia się w obsesję
Nie potrafię zabić tej siły
Strach dalej żyć
Tubylcy zaczynają się niecierpliwić
Bunt unosi się w powietrzu
Trzeba zadać trochę śmierci
Lustro odwraca wzrok
Zabić, to takie przyjazne słowo
wydaje się jedynym wyjściem
Aby się znów wydostać...
Śmierć unosi się w powietrzu
Przypięty do elektrycznego krzesła
To nie może się ze mną dziać
W oczekiwaniu na znak
Do włączenia przycisku śmierci
To początek końca
Oblewa mnie zimny pot
Gdy przyglądam się zbliżającej się śmierci
Przytomność moim jedynym przyjacielem
Czas płynie powoli
Minuty wydają się godzinami
Nadchodzi nieunikniony koniec
Błysk przed mymi oczami
Czas umierać
Czuję płomienie
Palące się w moim mózgu
Obudzony strasznym krzykiem
Uwolniłem się z tego przerażającego snu